Zatülcenp Küçük Iskender

Sıradan bir aileye sahip Burçin hem arkadaşlarıyla, hem sevgilisiyle, hem sistemle, hem gerçekle, hem her şeyle, hem hiçbir şeyle, hem siyasi yapıyla, hem düş gücünün kendisiyle mücadele halindedir. Yapılacak en iyi davranış birkaç cinayete hazırlanırken annesinin otopsisinde ameliyathane yerine bir barı tercih etmesidir. İzlediği filmler bitmemiştir çünkü. Alınyazısı, insanın jeneriğidir.
Küçük İskender, kalemine özgü şiirsel romanlarından biriyle daha hastalıkların iyileştirdiği ruhlara sesleniyor. Zatülcenp, darmadağın bir ciğerle nefes almaya, hayatta kalmaya çalışan genç bir idealistin aydınlanırken çamura gömülmesinin hikâyesini anlatmakta. Kâh hamasetin komedisi, kâh ironinin vahşeti: Hepimizin zavallılığının sonunda gülünmeyen uzun bir fıkra.
Küçük İskender’in hastanelerinde, asıl tedavi görmesi gerekenlerin kesinlikle doktorlar olduğunun altı bir kez daha çiziliyor. Göğüse ve sırta dayanan steotoskoptan kulaklara yalnızca ihanetin hırıltısı yansıyorsa, mikroplar örgütlenmiş demektir.
Zatülcenp’i reçetesiz okumayınız.