Yalnızız, Çünkü Insanız Rengin Soysal

Senden baka kimsenin olmadıgı bir evde, en sevdigin koltuga dizlerini

toplayarak oturmu, sevdigin bir kitabın sayfalarına dalmısın; müzigin

sesini sonuna kadar açmı uzandıgın yerde keyie dinliyorsun; çiçeklerine

su verirken bir yandan hüzünlü bile olsa bir arkı söylüyorsun; sabah

kahvaltıların ve akam yemeklerin için tek kiilik sofranı bir ayin gibi özenle

hazırlıyorsun; televizyonun karısına geçip bir yandan elindeki içecegi

yudumlayıp bir yandan istedigin programı seyrederken her eyi

unutuyorsun…

Öyleyse dıarıdan bakanların yalnız oldugunu düünmesi sadece bir

yanılsama… Senin dıında birinin yaamadıgı evinin ipek bir al misali

sarmalayan sıcaklıgına özlemle kouyorsun, demek ki yalnızlık uzak sana.