Visseral Osteopati Mehmet Ünal

Visseral osteopati, fizyolojik fonksiyonu iyileştirmek için iç organlara ve/veya destekleyici yapılara yönelik bir değerlendirme ve tedavi sistemi olarak tanımlanır.

Bir visseral disfonksiyon, “visseral sistem ve ilgili fasyal, nörolojik, vasküler, iskelet ve lenfatik elemanların bozulmuş veya değişmiş hareketliliği” olarak tanımlanır.

Organlar birbirine bağ dokusu ile bağlıdır ve çoğu periton ile çevrilidir. Bu gevşek birliktelik içinde esnektirler ve kendi iç ritimlerini geliştirirler. Bu en çok akciğerlerde ve herkesin hissedebileceği nefes ritminde belirgindir. Ancak diğer organlar da deneyimli bir osteopatik uygulayıcının hissedebileceği kendi hareketlerini geliştirir.

Bu serbest hareketlilik ve ritim, organların işlev bozukluklarının yanı sıra yanlış duruş, yara izi veya inflamasyon gibi dış etkilerle de bozulabilir. Uzun vadede bu, aşırı kullanımın kronik semptomlarına yol açan gerginlik veya yapışıklıklar yaratır. Viseral osteopatide bu tür bozuklukları tespit etmek için palpasyon kullanılır.

Kitabın amacı, iç organların çeşitli osteopatik değerlendirme ve tedavi tekniklerine odaklanmaktır. Organların konumu ve çevredeki yapılarla topoğrafik ilişkisini hatırlatmak için kısa bir anatomik genel bakış sunulmuştur.

Değerlendirme, her organ için hem organ şikayetleri hem de kas-iskelet sistemi şikayetlerini içerek şekilde aktarılmıştır. Ayrıca, organların kas-iskelet sistemi ile olan ligamentöz bağlantılarına ve sempatik ve parasempatik sinir sisteminin omurga ile olan ilişkisine odaklanılmıştır. Tedavi bölümünde organlara ve ilişkide oldukları yapılara yönelik spesifik teknikler gösterilmiştir.