Uzaktaki Papatya

Cenk yalnızdı, kızgındı, üzgündü. Birçok duyguyu bir arada yaşamaktaydı. Yalnızlığına arkadaş olan kaldırım taşlarıyla dertleşerek yürüyordu. Belediye, tozmasın diye mi sulamıştı yoksa Cenk ile birlikte mi ağlıyorlardı? Masmavi berrak gökyüzü, yağmur bulutlarına bırakmıştı Ankara semalarını. Melike gitmişti, hiç beklenmedik bir şekilde bitmişti her şey. Peki unutabilecek miydi Cenk? Araya uzun yollar ve anlamsız ihtiraslar girmişti şimdi, gereksiz bir hırs ve rahat yaşama özlemi. Böyle bitmemesi gerekiyordu bu aşkın, son perde böyle oynanmamalıydı.