Tenezzül Mustafa Akar

Şubat. Kış bulutları martıların altında toplanmışbir düşüşü hatırlatıyorlar sadece.Ve kaçışta Fırat nehri Dicledenkimsenin bakmadığı yöne fışkırıyor Tuna bilezaman başka bir zaman!kalkıp çiçek özü toplamak kırlardançatıların uykusundan huzur payı çıkarmak yok artıksen ey sefil hendese,küs bana,beni de küstüremekli babam darülbedayiden o da küssünrahmetli anneme de oh olsunşu direğe astım ölüm yapışan elbisesinidurup dururken iç geçirdim ağlamam bundanolmadık suçlar işledim unutamadım AllahıBoş bir Pazar yeri. Öğle üzeri. İkindiye devrilen güneş.Camlar kışın çocukluğunu koruyorlaryorgun ve sıska kadınlar geçiyor sokaktan.Rüzgârın yeşili ve yabanlık kalıyor bana bu yüzyıldanyıkanmış çimento avlulu okullarda öğrendim tarihiyol kenarlarındaki kuzey çamlarındankurumuş kozalaklardan,düşümdeki limon ormanlarından geçerekLatin ozanlarına ve Cumhuriyet şiirine kapıldım.Göklerin aydınlık haritasından sana baktım.Bana biraz garip geldibu enfes yenilgiler çağındaMustafa adında olmak