Son Arzuhal Ismail Gür

Şiir; insanoğlunun, hayallerinin rüyasıdır. Coşkun ırmakların çıkardığı ses,deli rüzgârların taşıdığı umut, babaların evlatlarına vasiyeti, sonsuzluğa yol alanbir kervan, sonu olmayan yolların sonunu aramak, ulaşılmaz dağlara ulaşmak,gökkuşaklarını yakalama, güneşi avuçlarında tutma düşüncesi Velhasıl şiir,gerçeklik olduğu kadar bir hayali gerçekleştirme düşüncesidir.Şiir, yazanın değil, okuyanındır. Çöle yağan yağmurdur. Kazananlarındeğil, kaybedenlerin kazancıdır.

Şiir, sabahı beklemektir. Yıldızları yeryüzüne indirip, yeryüzüne inenyıldızlara sevgiden saraylar inşa etmektir.

Şiir, kelebeklerin kanatlarındaki mutluluk, kuşların kanatlarındakiözgürlük, aslında gökkubbenin altındaki ölümsüzlüktür.

Şiir, sevginin güllerle donatılmış bahçesi, sır olandan haber vermesanatıdır.

Şiir, sevginin de sevdanın da damıtılmış hâlidir.

Şiir, asla yalan söylemez; masal, hikâye, roman değildir.

Şiir, geçmişten geleceğe kesintisiz bir yoldur.

Önsöz ve sonsöz olarak, şiir yazılan değil, yazılacak olandır.