Soğuk Bedriye Zobu

“Bir adam.
Buzdan kaleleri olduğu varsayılan,
 aslında o hayali kalelerinin çok uzağında
       yaşayan bir güzel adam.
 
Bir kadın.
  Ayaklarının dibine dökülen hayallerini,
adamın ilgisiyle sulayıp yeşertmek isteyen
     mahzun bir genç kadın.

   “Çocuksun çocuk,” dedi gülerken.
 Kısılan gözleri normal haline dönmeden,
    “Büyüme ama hiç,” diye ekledi.
Onun üslûbunun aksine karşısında daha
    ciddi durarak, “Sen büyüdün mü, adam?”
      diye soruverdim.