Şerhu'l-Ahlaki'l-Adudiyye

1281 (1864) Senesinde Kisve-İ Tab‘a Bürünmüş Olan Bu Eser, 14. Yüzyılda Abdurrahman B. Ahmed B. Abdülgaffar El-İci (V. 7561355) Tarafından Yazılan Ahlak-I ‘Adudiyye İsimli Risalenin Bir Tercüme-Şerhidir. Eserin Telif Edilmesi Müellif Mehmed Emin İstanbulî’nin İnsanların Ahlaki Bir Düşüş Yaşadığını Müşahede Etmesi Üzerine O Güne Kadar Türkçeye Tercüme Edilmemiş Olan Ahlak-I ‘Adudiyye’yi Tercüme Etme Fikrinin Kendisinde Hasıl Olması Neticesinde Olmuştur. Dört Makaleden Müteşekkil Olan Eserin İlk Bölümü, Ahlakın Teorik Bahislerinin Ele Alındığı “Nazari Ahlak” Başlığını Taşımaktadır. İkinci Makalede “Fazîletlerin Korunması Ve Kazanılması” Başlığı İle Ahlâkın Pratik Meselelerine Yer Verilmiştir. Eserde, “Ev İdaresi” Başlığını Taşıyan Üçüncü Bölüm İle “Şehir Yönetimi” Unvanlı Dördüncü Bölümün Yer Almasıyla Ahlakın Bütün Meseleleri Ele Alınmış; Böylece Okuyucuya Kuşatıcı Bilgiler Sunulmuştur.