Savaş, Cinayet Ve Insanlık Halleri Deniz Özbeyli

Deniz Özbeyli öykülerini insanın ortak kaderi üzerine kurguluyor:

“Bir açıdan bakıldığında, istisnasız tüm insanlar, o kadar

kırılgan, öyle uçup gidici -ölümü bir kez daha düşününce- öylesi-

ne acınası haldedir ki! Tuhaftır, yine aynı insan, nasıl da son

derece acımasız, inanılmaz biçimlerde gaddar olabilmektedir!

Ah, sevgili okur, o ürktüğün, kendini zavallı hissettiğin haller

veyahut aklına gelen, duyduğun, tanık olduğun canice ve

acımasızca şeyler ve elbette kendi acımasızlığın, hepsi, işte

buradaki öykü karakterlerinin yani diğer insanların da yaşamlarında

var. Bunu idrak et! Bir anlam arayışında olan veyahut kendine çekidüzen vermek isteyen için gerekli anahtar, kim bilir,

belki de bu idrakte gizlidir.

“…Tanrının er geç fikrini değiştirmesini beklemek öyle az buz

bir iş de değildi hani. Bütün bir ömür, kendince bir hayat felsefesi, bir bakış açısıydı bunun altında yatan. Aslında, beklemekten ziyade, bir istek, bir umma, kuvvetli bir arzuydu bu. Öyle ya, her şeye kadir olan tanrı isteseydi Hayrettin Bey’in bu arzusunu

Derhal yerine getiriverirdi. Bir emre, tanrının tek bir buyruğuna

bakardı bu iş; evet, isteği yerine getirilecek ve artık Hayrettin

Bey ölmeyecektir...”