Sanrı Leonardo Patrignani

YAŞANANLAR AKLIMDAN ÇIKMIYOR.

YARAM HÂLÂ TAZE.

BELKİ DE BİLEREK İYİLEŞTİRMİYORUMDUR.

SONUNDA PARÇALARI BİR ARAYA GETİRDİĞİMDE,
NE VE KİMİN İÇİN YAŞADIĞIMI HATIRLAYABİLECEK MİYİM?

Annesini bir akıl hastasının kurşunuyla kaybeden Veronica, tek odalı bir evde, her günü bir öncekinin aynısı bir hayat sürdürmektedir. Bir gece benzincide çıkan yangının ortasında kaldığındaysa tüm yaşamı değişir. Genç kız, trajik bir kaza gibi görünen olayın kamera kayıtları ortaya çıktığında ters giden bir şeyler olduğunu fark eder. Alevlerin arasında yaşananlara tanıklık etmesine ve her şeyi en ince detayına kadar hatırlamasına rağmen kendi görüntüsü kayıtlarda yoktur. Bunun üzerine ölüme yakın deneyimlerde tecrübeli bir profesör ve onun genç öğrencisiyle iletişime geçer. İkili onu dünya ile ölüm sonrası yaşam arasında tehlikeli bir yolculuğa çıkmak zorunda bıraksa da tek amacı annesine bir kez daha sarılabilmek, varlığını hissedebilmek olan Veronica cevaplara ulaşmayı aklına koymuştur.

Veronica yaşam çizgisinin ötesine geçip etrafına ördüğü duvarları yıkmayı başarabilecek mi?

Tam bugün. Tam gece yarısından bir dakika önce. Yalnızca, “Hayır,” diyebildim. Ardından nefesim kesildi. Belki kalbim de atmayı bırakmıştı, kim bilir.
Karşımdaki ürkütücü sahne beni hareketsiz bırakırken saçmalık paradoksal bir mantık kazanıyordu.
Gürültü benim yaşadığım sokaktan geliyordu.
Gürültü benim yaşadığım binadan geliyordu.
Evim moloz yığınından ibaretti. Etrafımda büyük bir karmaşa başlarken ben kalakalmıştım.
Annem, patlama olmadan birkaç dakika önce, beni bu cehennemden çıkarmıştı.