Saklı Yara Köksal Alver

"ey göz nurumu akıttığım, tozlu yollarında belimi büktüğüm, kâh pısırık yaşlı bir deve diye bilip hörgücünde uyuduğum, kah bir zıplamayla yüzlerce yıl öncesine ve sonrasına süzülen taze bir ceren diye görüp yeni nefesler kuşandığım aşinalığım! şahidim oldun seni konuştururken konuşan bendim. tanığım oldun bana kendini açarken açılan bendim. derimsin damar damar giyindiğim. ipimsin kör kuyudan azatlığım. ince sıcak yağmurumsun çölde bayındırlığım. utangaçtım sende özgüveni buldum; titremez sesim. gariptim senin çizgilerinde yol ala ala tok zenginlerin arasına daldım; hep kar eden kervanlarım. kekemeydim kelimeler sundun; müstahkem burçlarımda sancaklarım. ne çok yarendin bir levend bir muallim bir sahhaf. ne vefakâr sırdaştın bir fener yalnızlığı bir hisar mağrurluğu bir hücre yakınlığı. ne göz göze inşirahtın bir oyalı mendil bir paçalı güvercinden mektup bir gök kubbeden dua