Şakıyanın Alametifarikası Ersin Yılmaz

Şakıyan’da bütün evlerin kapıları aynı anda

çalındı. Çalındı çalınmasına ya, kimse tenezzül

edip de kapısını açmaya yanaşmadı. İnsanlar,

zamanın dokusunu bozacak her çabayı peşinen

reddettiklerinden; yaşamlarına sündüre sündüre

bir çekyatlarında, bir yataklarında, bir kuyu

başlarında, bir kahve köşelerinde, artık nasıl

ezberledilerse öyle devam ettirdiler. Kayıp bir

geçmişten beri yapılan o büyük ikaz duyulmadı.

Kimi zaman sert rüzgârlar çaldı bu kapıları;

kimi zaman ekinleri çürüten, taşları çatlatan bir

yağmur; kimi zaman da çıldırmadan ölmenin

mümkün olmadığı bir hastalık...

Ersin Yılmaz, Şakıyan’ın Alametifarikası adlı ikinci

öykü kitabında yangın metaforu üzerine sisli bir

şehir inşa ediyor.