Allah Teâlâ, sabredenleri birçok sıfatlarla nitelendirmiş, Kur'an-ı Kerim'in yetmiş küsur yerinde sabrı zikretmiştir. Derece ve hayırların en çoğunu sabra bağlamış ve onlar, sabrın meyvesi olarak göstermiştir.
Sabır imanın yarısıdır. Hiçbir ibadet yoktur ki, onun sevabı belli bir miktar ve hesapla sınırlı olmasın. Ancak sabır bu kaidenin dışındadır. Yüce Allah Sabredenlerin kendileriyle beraber olacağını vaad ederek şöyle buyuruyor: "Sabredin, kuşkusuz Allah sabredenleri sever" (Enfâl, 46)
Bilmiş ol ki: Sabır iki çeşittir. Onlardan birisi bedenen meşakkatlere göğüs gerip tahammül etmektir. O da ibadetler veya başka şeylerden meydana gelen zor amelleri aralıksız olarak yapmayı yerine getirmeye sabır göstermektir. Diğeri ise korkunç yaralara, büyük hastalıklara ve şiddetli darbelere sabretmek ve göğüs germekle olur.
Kulun kalbi taş gibi veya katılık bakımından taştan daha serttir. Onun katılığı ancak hem korku, hem de şükür halinde ağlamakla bertaraf edilir. Allah Resul’ünden rivayet ediliyor ki: "Kıyamet gününde çağrilir: Çokça hamd edenler ayağa kalksınlar. Böylece bir zümre ayağa kalkar. Onlara bir bayrak dikilir ve onlar cennete girerler."
Selef-i Salihin birbirlerinin durumunu sorarlardı. Onların gayeleri; Allahin şükrünü arkadaşının ağzından çıkartmaktı. Ta ki, o itaat ve şükredici, onu konuş turan da itaat edici olsun. Bir kulun hali sorulduğunda onun için üç durum vardır. 1-Şükretmek. 2-Şikâyet etmek 3-Susmak. Şükretmek ibadettir.
