Postmodern Türk Romanında Grotesk Gülçin Tuğba Nurdan

Postmodern Türk Romanında Grotesk isimli bu kitap, disiplinlerarası bir çalışma olması bakımından edebiyatımız adına son derece kıymetlidir.
Kitap, Türk edebiyatının 1980 sonrası grotesk bakış açısına sahip en tipik 25 örneğe yer vermiştir: Böcek (1982), Üç Beş Kişi (1984), Gece (1985), Beyaz Kale (1985), Hayır (1987), Bay Muannit Sahtegi'nin Notları (1991), Peygamberin Son Beş Günü (1992), Yeni Hayat (1994), Gölgesizler (1994), Kayıp Hayaller Kitabı (1996), Benim Adım Kırmızı (1998), Bin Hüzünlü Haz (1999), Schrödinger'in Kedisi–Kâbus (1999), Schrödinger'in Kedisi-Rüya (2001), Uykuda Çocuk Ölümleri (2002), Karadelik Güncesi (2007), İstanbul'da Bir Merhamet Haftası (2007), Bir Deliler Evinin Yalan Yanlış Anlatılan Kısa Tarihi (2009), Karanlığın Aynasında (2010), Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey (2010), Gecenin Atları (2011), Yalnızlar İçin Çok Özel Bir Hizmet (2016), Y (2018), Yıldızfer (2019), Ve Ateş Bizi Tüketiyor (2019) romanları, bize Türk edebiyatının hem Bahtinci hem de Kayserci algıda son derece verimli eserlere ev sahipliği yaptığını söylemektedir.
Romanlarda en dikkat çeken, insanın içinde bulunduğu çaresizlik hissidir. Postmodern dünyanın da bir getirisi olan bu çaresizlik hissi, groteskin potasında harmanlanarak incelenmiştir.