Palyaçonun Ayna Sığınağı Mustafa Sancar

"Geniş, Puslu Ve Derin Bir Vadinin Doğusundaki Kayalık Tepeler Apaydınlıktı; Güneşin Kudretli Yüzü Doğduğu Yeri Turuncuya Boğmuş... Güneş Yükseldikçe Turuncu Beyaza, Beyaz Gittikçe Göz Kamaştıran Bir Işık Denizine Dönüşüyordu. Uzaklarda Portakal Rengiyle Yıkanan Bulutların Neredeyse Doruklarına Kadar İndiği Toroslar’da Ceylanlar Geziniyordu. Ve Ceylanların Rengi Işıyordu Güneşte. Ceylanlar Şimdi Yağmur Gibi Vadinin Puslu Derinliğine Düşüyor, Gözyaşlarının Irmağına Karışıyordu. Birden Fırat’ın, Dicle’nin Boyları Hıçkıran Ceylanların Sesiyle Velveleye Dönüşüyordu. Ve Annesini Görüyordu, Ninesi Şemsa’yı, Teyzesi Duçem’i... Ve Kadınları Görüyordu, Kadınlar Ceylanlar Gibi Turuncu Turuncu Işıyordu Zılgıt Koparırken!...