Nuri Pakdil Selçuk Atay

Çocukluğundan itibaren okuma ile olan kuvvetli bağı, yazmanın diğer bir ifadeyle yazarak var olmanın kapılarını aralamıştır Pakdil’e. Yazma arzusu, tıpkı çocukluğunda atlası yüzüne kapayıp hayallere daldığı gibi onun kendi ruh atlasında dağlarını, ovalarını, denizlerini, ırmaklarını keşfetmesini sağlamıştır. Ona göre yazmak “uzun bir yürüyüşe başlamaktır.”
Kalemin yükünün bilincinde olan Edebiyat’ın yazar ve şairleri girdikleri bu yolda direnişçi bir tavır sergilemek gerektiğini hemen her fırsatta vurgulamışlardır. Özellikle Pakdil’in çocukluk yıllarından itibaren dünya halkları ile kurduğu bağ onu ister istemez tüm Müslüman coğrafyanın hakkını savunmaya çalışan bir insan konumuna getirmiştir. Bu bakımdan Pakdil’in yabancılaşma durumu ile karşı karşıya olan Müslüman topluluklarına aslına ve kendine dönme yönünde yaptığı çağrı, onun kaleminin sorumluluğunu daha da arttırmaktadır.
Edebiyat dergisi bu bağlamda Pakdilvari bu duruşun yansımalarını taşımaktadır. Bu duruşun yansımaları Pakdil’in yürüyüşüne yeni yol arkadaşları eklemiş ve dergi, bu arkadaşların ortak ülkülerinin ifade edilebildiği, haksızlıklara karşı seslerini yükseltebildikleri, durup nefeslenebildikleri bir zemin oluşturmuştur.