Muhteşem Şair Muhibbi Iskender Pala

Şair mi daha kudretli, padişah mı?
Muhibbi mi daha muhteşem, Süleyman mı?
Süleyman ne vakit Kanuni oluyordu,
ne vakit Muhibbi?
Bir aşk ve iktidar adamı.
Bir bilek, bir cihan, bir padişah.
Kalbiyle şair, aklı ve zekasıyla hükümdar!
Osmanlı’nın en haşmetli padişahı, sultanlar sultanı, Akdeniz, Karadeniz, Anadolu ve Rum ülkesinin sahibi. Üstünde yükseldiği mülkü şiirle taçlandıran eşsiz insan. Ve o bir şair...

Osmanlı’nın en “Muhteşem“ hükümdarıdır o.
46 yıl boyunca dünyanın en büyük imparatorluğunu yönetmiş, bunun on yılı aşkın bölümünü İstanbul’dan uzakta, seferlerde geçirmiş ve nihayet yine bir sefer esnasında vefat etmiş, ömrünü ekseriya at sırtında, karargâh otağında, yolda, muhasarada ve savaşta geçirmiştir.

Bu sürede, elbette çok şiir yazmıştır. Şiir yazmıştır, çünkü sözü şiir biçiminde söylemeyi üstün tutmuştur. Şiir yazmıştır, çünkü doğu medeniyetinin hükümdarları kılıç kadar söz ile de birbirlerine üstün gelmek istemişlerdir. Şiir yazmıştır, çünkü çevresindeki insanların kaç kırat söz söylediklerini anlamak istemiştir. Şiir yazmıştır, çünkü meclisinde zihinleri mest eden bade şiir olmuştur. Şiir yazmıştır, çünkü şairleri himaye etmeyi
Hz. Peygamber sünneti bilmiştir.

Ve nihayet şiir yazmıştır, çünkü âşıktır. Üzülürken, severken, ağlarken şiire sığınmak istemiştir. Şiirdeki adı Muhibbî’dir.
Ve Muhibbî, yirmi altı şair hükümdarın en “Muhteşem“ olanıdır.