Mahşer Peyami Safa

Mahşer, Cephede Vatanı, Milleti Uğruna Savaşıp Gazi Olan Ve İstanbul’a Döndükten Sonra Kendisini İntiharın Eşiğinde Bulacak Kadar Hayal Kırıklıkları Yaşayan Nihat’ın Romanıdır. Birinci Dünya Savaşı’nın Sebep Olduğu Çalkantıların, Fakirlik Ve Ruhî Bunalımların Ferdî Ve Toplumsal Ölçekte Yol Açtığı Ahlakî Çöküntüleri, Gerçekçi Bir Atmosfer İçinde Sunan Peyami Safa, Daha Romanın İlk Sayfalarından Başlamak Üzere, İdealist Bir İnsanın Hayatta Kalmak İçin Ne Gibi Fenalıklarla Yüzleşmesi Gerektiğini Okuyucuya Gösterir. Nihat Çanakkale’de Omzundan Yaralandığı İçin Gönderildiği İstanbul’da Gördüğü Manzara Karşısında, Artık Türkiye’nin “Masumlar, Temizler, Alice­naplar, Faziletkârlar, Hasbiler, İyi Niyet Sahipleri Ve Büyük Kalpli İnsanlarla Reziller, Çalıp Çırpanlar, İmansızlar, Sonradan Görmeler, Seviyesizler, Sütü Bozuklar, Hainler Ve Katillerin Omuz Omuza Yaşadığı Bir Mahşer Yeri” Olduğuna İnanmaya Başlar.