Kesekli Tarla Figen Şakacı

“Derinlerde bir yerde koca bir kaya vardı da, abilerim ablalarım şuna
bir el atıverelim demek için çıkıyordum dışarı. Tesellisi, telafisi imkânsız
bir arayıştı bu. Ne yapsam ne etsem bir milim bile yerinden oynatamadan o kayayı, aklımı oynatma noktasına gelmiştim sonunda. Ana-kız
kendimizi kapattığımız bu evde bir canlı cenaze, bir ağır yaralı olarak
yaşamayı maharet saymanın saçmalığına bir son vermek gerekiyordu
artık.”
Nohut oda bakla sofa evlerde birbirlerine tahammül etmek zorunda
kalan ana-babalar ve evlatlar. Kuşak farkları. Hayalleriyle yaşamlarının
arasından derin yarıklar geçen talihsizler. Sevdikleri adamları iki sabun
bi lif yıkayıveren huysuz ve tatlı kadınlar. Bir yazgı gibi yaşadıkları
yalnızlıklarından çıkış yolları arayan garipler. Başkalarının hayatını
yaşayan kalbi kırıklar...
Figen Şakacı, Kesekli Tarla’da, köksüzlüğü, aidiyetsizliği, iletişimsizliği,
hızla akıp giden zamanı, nefreti ve aşkı aynı potada eriten marazi
ilişkileri, kendi ücralarında bir parça mutluluk arayan insanların öykülerini mizahla örülü hünerli kaleminden anlatıyor. “Tarla mı kesekli
yoksa biz mi yürümeyi bilemedik?”