Karartma Geceleri Nuray Dülgar

Bir umutsuzluk bütün her şeyi alıp götürüyor. Yanlış yapmakla, isyana kalkmak arasında kalmış durumda Mevlâna olmak ne kadar zormuş oysa Şems' in yokluğunda kavruluyor gibi bedeni, ruhu. Sürekli bir şeyler eksiliyor içinden, tükeniyor. İnsan olmanın, zerresinden almanın zorluğu dökülüyor saçlarının tellerine.

Şimdi, şurada kalkıp doğrulacak. Bütün kırılan hayallerine, umutlarına, insanlığına tutunacak. Ama yapamıyor. Aynasının aksinde gördüğü bir lisan bulunmuyor. İnsan olmanın, kurulu bir lisanı konuşulmuyor çevresinde. Merhametin testisi kırılalı çok olmuş. Ne bir durak, ne bir tabelası var insanlığın. Kanatlarının kırılganlığı ile yürürken acıyan canının telaşında. Her yer karanlık, belki bulur belki bulamaz insanlığı bu kargaşada. Öyle ya, insan olmak apayrı bir gölgedir. Görebilmek için huzurlu bir aydınlıkla bakmak gerekir.

Yüreğimde ağlar örüldü kederimden

Bu sarsıcı hikâyede gün hiç aydınlanmadı