Iran’ın Iffetsiz Kadınları Hatice Özhan

İran’ın “iffetsiz” ve bir o kadar da kederli kadınlarından Füruğ
Ferruzad, bu hayatta işlediği belki de en ciddi “Günah”ı şiir
yazmak, içindeki esir kadını edebiyatla özgürleştirmeyi
başarmış olmak olduğundan patriarkinin öfkesini üzerine
çekti. Âdem’in kaburgasından yaratılmayı reddeden Lilith gibi
o da şiire ve sanata tutunarak “evdeki melek” olmayı “iffetsizce”
reddettiğinden ötekileştirildi, sürüldü, ışığından,
şiirlerinden oldu.
“İffetsiz” bir başka kadın daha: Sorayya. Süreyya da diyebilirsiniz
ona. Onu hangi isimle anarsanız anın anlamı da, hikâyesi
de, acısı da aynı “kapı”ya çıkar. Şeytanın önünde dilsiz
durduğu o kapı. Etrafı, bu dünyadaki bütün “iffetsiz” kadınlardan
hesap sormak adına ant içmiş “dilsiz” erkeklerce kuşatılan
Sorayya, ya da Süreyya deyin, ne fark eder, “namus belası”na
katledildi. Bu kapının ardından yükselen çığlıklar içerisinde
Sorayya’nınki de var, recme giderkenki mağrur duruşu gibi
çığlığı da kulakları sağır ediciydi ama o günkü duruşu gibi
çığlığı da mağrurdu.