Iki Büyük Adam Ve Savaşsız Bir Dünya

Bembeyaz kar yağıyordu sokakları kırmızıya boyayan kan göllerinin
üstüne ve bu kar taneleri bir kefenin kanlı bir bedeni sarması gibi
sarıyordu her yeri. Gökyüzü her ne kadar elinden geleni yapsa da,
hiçbir mevsimin karı örtemeyecekti kanlı ceset yığınlarını ve hiçbir
mevsimin yağmuru yıkayamacaktı toprağa işleyen kanın kızıllığını.
“Neden? ve Ne İçin?” soruları hep cevapsız kalıyordu. Sabahın
köründe nedensiz yere, bir keyif uğruna öldürülen kaç ceset daha
bulunacaktı kaldırımların üstünde.

İpek iplere bağlanan muskalar vardı bütün çocukların boynunda.
Kuşlarla yarışırken “çirkin yürekli” insanların kazdıkları mayınlarla
dolu çukurlara düşen taptaze bedenler. Uçurtma peşinde koşarken
uçurumlara yuvarlanan günahsızlar. Kimselerin görmediği,
kimselerin duymadığı ve ardında bıraktığı bir çift ayakkabıyla
kaybolan çocuklar.
İnsanlara, insanlığa fazla gelen acılar çektik. Bedenlerin
taşıyamayacağı günahlar işledik. Hiçbirimiz bu olanları hak
etmemiştik.

Şimdi… Ben bir şeyler yapmazsam, sen bir şeyler yapmazsan, o bir
şeyler yapmazsa kim durduracak çocukların gözlerinden umudun
ışığını çalan insanları…
Mahapa KARLİN