Güz Kırgını Ahmet Özdemir Ahmet Özdemir

ben ki güz kırgınıyım. Sevmiyorum begonya

ölülerinden avuçlarıma dökülen bu sarıyı.

bulutları gebe bırakan poyrazı. gölgemin

duvarlarda bıraktığı karanlığı.

iğdiş edilmiş yüzümden utanıyorum aynalarda.

tahammül edemiyorum yüzüme bakmaya.

hesaplaşmaları sevmiyorum çünkü. pişmanlıklar

bana göre değilmiş anladım.

herkesin içinde kocamış bir gülümseyişim ben.

unutulmuş bir yalnızım.

şehri ilençliyorum. unutmak hatırlamaktır diyen

bütün sabahları. ölüm yorgunu çarşıları.

sakallarını hacıyağıyla sıvazlayan

kalabalığı.

silahları ilençliyorum. hayatın rahmini deşen

savaşları. çocuklar geliyor aklıma.