Gün Batarken Heybemde Ahmet Yalçınkaya

ne yapmıştım şu gökyüzüne, bilseydim neden başucumda bu üzgün cellat bekler ziyanı yok aslında bakmayın öyle merakıma gökler için çırpınan bir sade canım iyi hatırlayacaklardır yalan dünyada gün görenler sema maviydi önceden çoğu zaman ve yavrular korkmazdı eskiden baktıkça göğe, niye anlamazlar bunu dinleyenler niye inanmazlar ki saygın bir kuşun sözüne… bir kural yok ya kara bulutlar delinmez diye nefes almaya geçiyorduk aradan daraldıkça bilmezdim dinamit koyduğumu farkında olmadan çağdaşlık temeline, gelişmenin özüne herkes eşittir deniyor ya neticede bu devirde