Ezilenler Fyodor Mihayloviç Dostoyevski

Geçen yılın 22 Mart akşamında çok garip bir olay geçti başımdan. Akşama kadar dolaşmış, kendime ev aramıştım. Oturduğum yer rutubetli olduğu için kötü bir şekilde öksürmeye başlamıştım. Daha sonbaharda kafama koymuştum oradan çıkmayı ama bahara kadar uzamıştı.

Sabahtan beri dolaştığım halde istediğim gibi bi yer bulamamıştım. Tek oda olsa da, ayrı bir daire istiyordum. Daha sonra, bir odanın da yeteceğini düşündüm; ama muhakkak büyük ve tabi mümkün olduğu kadar ucuz olmalıydı. Küçük yerde kişinin düşüncelerinin de küçüleceğini anlamıştım. Halbuki ben öteden beri yazacağım hikayaleri tasarlarken odamda dolaşmayı severdim. Aklıma gelmişken söyleyeyim; eserlerimi tasarlayıp, bunları nasıl kaleme alacağıma dair hayaller kurmaktan çok hoşlanıyordum; ama tembellikten değildi bu. Peki ama nedendi bu?...