Evrende Matematik Osman Altıntaş

Bulutsuz bir gecede, dolunayı gördüğümüzde onun bize olan uzaklığını, şeklini, yarıçapını ve kitlesini merak ederiz. Astronomi bilimini doğuran itici sebeplerden biri de meraktır.
İnsanlar; Güneş'i ve Ay'ı hayranlıkla izlemişler, daha sonra yaptıkları küçük teleskoplarla gezegenleri ve yakın yıldızları gözlemlemişlerdir. Teknolojinin gelişmesi ile daha büyük teleskoplar yaparak onlarla yıldızları ve bizim galaksimiz olan Samanyolu’nu tanımışlardır. 20. yüzyılın ortalarından itibaren icat ettikleri güçlü radyo teleskoplarla diğer galaksileri ve karadelikleri keşfetmişlerdir.
Evren, Büyük Patlama (Big Bang)’dan 15 milyar yıl sonra bugünkü hâlini almış ve bundan 4,5 milyar yıl önce Dünyamız meydana gelmiştir.
Sonsuz büyük şekiller ve sayılar ile sonsuz küçük şekiller ve sayılar, matematiğin konusudur. Evrenin oluşumunda ve gelişiminde inanılmaz derecede hassas bir ölçü vardır. Ünlü filozof Galileo; “Tanrı kâinatın kitabını matematik diliyle yazmıştır.” sözü ile Evreni, Tanrı'nın yazdığı bir kitap olarak kabul etmiştir. Gerçekten, evrende her şeye bir ölçü tayin edilmiş ve bunu sayılarla ifade etme, insana bir görev olarak verilmiştir.
Evrenin oluşumunda, çok hassas ölçülerin hâkim olduğu bir matematiksel kesinliğin mevcut olması nedeniyle bu kitabın adının “Evrende Matematik” olması uygun görülmüştür.
Bu kitabın hazırlanmasındaki amaç; astronomi eğitimi almış biri olarak insanların evren ile ilgili merak ettikleri bazı bilgileri fazla bilimsel derinliğe inmeden, daha çok ölçüleri esas alarak sunmaktır.