Bu kısa öyküde, Vasili Andreyevich Brekhunov adlı bir arazi sahibi,
köylülerinden biri olan Nikita'yı kızakla kısa bir yolculuğa çıkarır.
Vasili Andreyevich bir orman satın almak istemektedir ve
bunun için başka bir toprak sahibini ziyarete gitmeleri gerekmektedir.
Diğer alıcılar varmadan önce hedeflerine ulaşmaları gerekmektedir.
İki adam kendilerini bir kar fırtınasının ortasında bulur, ancak efendi,
açgözlülükle devam etmek ister. Kar nedeniyle kendilerini yolu
kaybetmiş halde bulurlar. Sonunda bir kasabada bulduklarında
dinlenmek için dururlar. Vasily Andreyevich, yola çıkmaları
gerektiğine karar verir. Adamlar tekrar yolu kaybeder,
at yorulur, bu yüzden gece uyumaya ve sabah yollarını
bulmaya karar verirler. Vasily Andreyevich
kadar sıcak giyinmeyen Nikita, kısa süre sonra kendini
soğuktan donmak üzere bulur. Vasily Andreyevich,
Nikita'yı ölüme terk etmeye karar verir ve kendi başına ata biner.
Karda sürekli daireler çizerek dolaşırken sonunda atından düşer
ve kendisini Nikita ve kızağının yanında bulur.
Efendi ahlaki bir aydınlanma yaşar ve Tolstoy ünlü
temalarından birini tekrar eder:
Hayattaki tek gerçek mutluluğun başkaları için yaşayarak bulunması.
