Dünyanın Kemikleri Selman Nuriler

Cam kenarındaki sıramdan okulun bahçesini izliyordum. Dersi dinlediğim yoktu. Hangi hocanıngeldiğini bile bilmiyordum sınıfa. Okul bahçesinin köşesindeki kömürlükteydi gözüm. Onun eskitahta kapısının arkasında bir torba, içinde de kemiklerim vardı. Biri oraya girer de bulur diyeödüm kopuyordu. Annemin bulmasını istemediğim için kemiklerimi yanımda getirmiştim. Onlarıvücudumdan niye çıkardığımı bilemez, telaşa kapılırdı görse. Babamın savaştan döneceğimeçhulken bir de benimle uğraşmamalıydı. Perişan olurdu üzüntüden. Okulda sıramın altınakoyar, yanımdan ayırmazdım bir yere gidecek olsam. Gelirken yolda Yusuf'la karşılaşmasaydımtabii...Dünyanın Kemikleri, güçlü dili, dünyaya başkaldıran üslubu ve soğukkanlı sesiyle edebiyatkamusuna sağlam bir adım atıyor. Selman Nuriler'in öyküleri okura bir rahatlama sunmak şöyledursun onu huzursuz ederek dünyanın sadece kemiklerden ibaret boş bir varlık olduğunuhatırlatmaya çalışıyor.