Dar Zaman Emel Özkan

Yükünü indirirdi bulutunOlsaydı şimdi, bir meşelik, şurada.Taşa sıkışmış bir çiçeğin ayağı.Parklar sus payı. Benziyor bir balkona.Sele kapılır yağmurOturamıyor bahar, bak, bahçe katında.Ayrı bir ev açar yeşile insanBoşa akan bir su diye yaz.Mevsim toprak sahibi, hâlâYaşıyor şehir dışında.Yerde kalmış bir ekin şimdiBoş haneler.Başaklar, üstü açık uyumuş bir çocuk.Bir göl içini çeker...Kalabalık etmezdi yoksulluk amaHayat yaş odunlar gibi, sobada.