Cıa Ve Orta Doğu Sait Yılmaz, Ismail Alagöz

1948 yılında Araplar İsrail’e yenilince Sovyetler’e Orta Do-ğu’ya nüfuz etmesi için büyük bir fırsat doğmuştu. Amerika-lı yöneticiler, bir yandan İsrail’i koruma yükümlülüğü ve bu-nun Araplar üzerindeki etkisi, diğer yandan petrolün kabul edilebilir bir fiyat üzerinden garantili gelmesi arasında kal-mışlardı. Amerikan ajanları, günlük işlerinde neyin uygun olup olmadığına genellikle bu durumun farkında olarak ka-rar verdiler. Çalışma programlarında kısa vadeli işlere odak-lanırken, büyük resmi ve gelecekte ne olacağını Washing-ton’daki şeflerine ve diplomatlara bıraktılar.  
   ABD, bir yandan demokrasiyi destekliyor görüntüsü al-tında Sovyet eğilimli rejimlerin artmasını önlüyor, diğer yan-dan kendi çok uluslu şirketlerinin çıkarlarını kollarken çirkin yüzünü gösteriyordu. Buna da “İyi Komşuluk Politikası” adı-nı veriyordu.  
   Türkiye de dâhil, Orta Doğu’daki devletler “ulusal güven-lik” devletleridir. Yani istihbarat servisleri, polis ve diğer güçler, rejimin temel dayanağıdır. Ülkelerin güvenliği gibi is-tihbaratı da büyük güCün etkisi altındadır. Amerikan istihba-ratı için müttefik ülkelerin istihbaratı ile iş birliği yapmak ka-dar değerli bir kaynak yoktur. Böylece hem daha az masraf yapar hem bölgeye sızmak için örtü ve üs sağlarlar. 1947’den beri Türkiye’nin içinde ve çevresindeki pek çok güvenlik sorununda CIA’nın gölgesi vardır. Bu yüzden Tür-kiye’nin içinde olduğu resmi anlamak ve ülkemiz çıkarlarını korumak için CIA’yı tanımak, elzem bir ön şarttır.