Cezanın Belirlenmesi Ve Bireyselleştirilmesi Özge Apiş

Cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi, ceza hukuku genel (yaptırım) teorisinin önemli konularından birini oluşturmaktadır. Zira modern ceza anlayışının nasıl olması gerektiği, toplumun ve mağdurun, adil bir ceza hukuku sisteminin içerisinde olduklarına dair düşüncelerinin tatmin edilmesi yanında, failin de karşı karşıya kaldığı cezanın adil olduğuna dair duyduğu güven üzerine inşa edilmektedir. Bu nedenle devletin son çare olarak başvurduğu bu araç, ilkel ceza hukuku dönemlerinden farklı olarak, daha farklı amaçlara hizmet etmekte, nitelikleri de buna göre değişmektedir. Söz konusu bu nitelik ve amaçlara, salt kanun koyucunun takdir ettiği cezanın soyut tür ve miktarı ile değil, özellikle somut belirleme yaparken, hâkimin kullandığı kanuni yahut takdiri ölçütler kapsamında belirlediği sonuç ceza ile ulaşılmaktadır.

TCK m. 61, m. 62 ve m. 63’ün incelendiği ve üç bölümden oluşan bu çalışmada, nihai olarak adil, orantılı, ıslaha hizmet eden bir cezaya ulaşılırken, temel ve sonuç cezanın belirlenmesine ilişkin ölçütler, doktrin ve uygulama tartışmalarıyla ele alınmış, söz konusu tartışmalara cevap bulunmaya çalışılmıştır. Bu cevaplar, mukayeseli hukuk incelenerek ortaya koyulmaya çalışılmıştır. İçindekiler kısmında, bazı alt konular bakımından ayrıca mukayeseli hukuk şeklinde bir başlık açılmaması okuyucuyu yanıltmamalıdır. İlgili kısımlarda, çeşitli ülkelerdeki düzenlemeler ve uygulamalar, konu içerisinde ele alınmıştır.