Cennetle Müjdeli 10 Sahabe - 7 Sa'd Bin Ebi Vakkâs (R.a.) Mehmet Yıldız

İslâm adına havaya kalkan ilk yumruğun, atılan ilk okun sahibi olan Hz. Sa’d^(ra) harp sevdalısı, cesaret ve kahramanlık sahibi biridir. Öyle ki kendisi Uhud’da o güne kadar hiç kimsenin elde edemeyeceği bir şeref elde etmiştir.

Uhud’un en çetin zamanında Efendimiz’in^(sav) rubâi dişleri kırıldı, Allah Resûlü^(sav) kazılan çukura düştü, başındaki miğferin demir halkaları yanaklarına saplandı ve her taraftan okların, kılıçların, mızrakların muhatabı oldu. O’nu^(sav) koruma adına yanında olan sahabelerden kimi kılıç salladı, kimi bedenini Efendimiz’e^(sav) kalkan etti. Bu tabloda Sa’d b. Ebî Vakkâs^(ra) ise Resûlullah’ın^(sav) önüne oturdu, en büyük yeteneği olan ok atma maharetini ortaya koydu, eline aldığı okları beklemeden düşmanın üzerine attı. O attıkça Efendimiz^(sav) arkadan ona ok uzattı, Sa’d’ın^(ra) her atışında da: “At! (Ey Sa’d) Anam, babam sana feda olsun.” dedi. 

Efendimiz^(sav) bir hadîs-i şerifinde: “Büyük cihad: nefsin heva ve hevesine karşı yapılan cihaddır.” buyurmuştu. Hz. Sa’d’ın^(ra) küçük cihatta attığı oklar ona Resûlullah’ın^(sav) rızasını kazandırdı. Belki bizim de bu Asr-ı Felâket’te nefsimize attığımız iman okları bize ahirette Resûlullah’ın^(sav) rızasını kazandırır. Sırf bu umut için bile Sa’d^(ra) gibi yaşamaya, nefse karşı savaşmaya değmez mi?