Canımın Cananı Ol Osman Bölükbaşı Dara

Ezeller ötesinden süzülerek gelen yar!

Ilgıt ılgıt yel ile, canımın cananı ol.

Canımdan daha özge sevdiğimi bilen yar!

Çağlayandan sel ile, canımın cananı ol.

Bad-ı saba getirsin ahvalinden haberi,

Sinendeki gül ile, tenindeki amberi.

Kerem’e benzemesin sevdamızın kaderi,

Zülfündeki tel ile, canımın cananı ol.

Seni bana bahşetmiş ezel-ebet sahibi,

Layık bulmuş bendeni, bir dilberin habibi.

Şu yaralı ceylanın bulunur mu tabibi,

Yollama ecel ile, canımın cananı ol.

Dağların yücesinde eriyen kar misali,

Çığrışan bülbüllerin çektiği zar misali,

Yürekte küllenmeyen, hicranlı kor misali,

Koyma hoyrat el ile, canımın cananı ol.

Gülşendeki çiçekler aşkı terennüm eder,

Nehirler raks ederek deryaya doğru gider.

Yalnız bende mi olur, bunca elem ve keder?

Cevretme engel ile, canımın cananı ol.