Bir Idam Mahkumunun Son Günü Victor Hugo

Az Önce Bir Yargıç, Bir Adliye Yüksek Memuru Ya Da Onun Gibi Biri Geldi. İki Elimi Birleştirip Dizlerimin Üzerinde Sürünerek Affedilmemi İstedim. “Tüm Diyeceğin Bu Muydu?” Der Gibi Uğursuz Bir İfadeyle Bakıp Bana Gülümsedi.“Affedin Beni! Affedin Beni!” Diye Yineledim. “Ya Da Hiç Değilse Bir Beş Dakika Daha Verin.”Kim Bilir? Belki Verirler. Benim Yaşımda Bu Şekilde Ölmek Çok Korkunç. Son Anda Cezanın Ertelenmesi Olaylarının Yaşandığını Herkes Bilir. Ben Affedilmeyeceğim De Kim Affedilecek?Lanet Olası Cellât! Yargıca Yaklaşıp İdamın Belirlenen Saatte Yapılması Gerektiğini Ve Zamanın Geldiğini Söyledi; Sorumlu Oydu, Üstelik Yağmur Yağıyordu Ve Giyotinin Paslanma Riski Vardı.“Ah, Allah Aşkına, Cezamın Ertelenmesi İçin Birkaç Dakika Daha Bekleyin Yoksa Direneceğim Ve Isıracağım!”Yargıç Ve Cellât Gitti. Yalnızım. Yanımda İki Gardiyanla Tek Başınayım.sırtlanlar Gibi Uluyan Korkunç İnsanlar. Onlardan Kaçamayacağımı Kim Bilebilir? Kurtarılamayacağımı? Affedilemeyeceğimi?