Bir Ağaç Olsam Nurcan Avşin

Bahara kavuşma sabrımız bize kupkuru

dallarımızı sevdirebilmişti. Asıl sevmeyi

başardığımız şey ise bahar telaşından bizi çekip alan ve kalbimizi köklerimize çeviren o eşsiz

yaratıcıydı. Korkacaksak, köklerimizin

çürümesinden korkmalıydık. 

Gece ile gündüz, evrenin eşsiz ve kusursuz döngüsünü, hiçbir şeyin sabit olmadığını

olmayacağını hepimize ısrarla anlatmaya

çalışıyordu. Üstelik o en karanlık vakitler

bedenleri, varlıkları, alemi tıpkı bir yorgan gibi sarıp sarmalıyor, koruyor, iyileştiriyordu.

Bunun farkında olanlar yarın her şeyin biraz daha kolay olacağını hissederek o şifalı geceye sığınmanın güzelliğini tadabiliyordu.