Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu Stefan Zweig

Bir zamanlar sadece benim olacağını hayal ederdim; seni, kaçak olan seni çocuğun içinde tutabileceğimi sandım. Ama o senin oğlundu! Gece vakti acımasızca benden uzaklaşıp bir yolculuğa çıktı; beni unuttu ve asla geri gelmeyecek. Bir kez daha yalnızım, her zamankinden daha beter hem de. Sana ait hiç bir şey yok elimde, hiçbir şey. Ne çocuk ne bir kelime, ne bir satır, ne de hafızanda bir yer...