Benim Sessiz Arkadaşım Banu Yaşar

Çocuğun dilinden ve çocuğun baktığı yerden anlatılan hikâyelerin terapötik yani iyileştirici ve tedavi edici etkisi vardır. Çocuklara yönelik terapilerde, hikâyeler sıklıkla kullanılır. Terapötik hikâyeler, çocuk için öğretici, tedavi edici, içgörü kazandırıcı, kendini ifade etmesini kolaylaştıran, hayal gücünü geliştiren ve travmalarıyla başetmesini sağlayan bir etki gösterir.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

İnsanlar korkunca aynaya baksalardı ne görürlerdi acaba? Eminim çok korkarlardı. Ben korkmuştum... 

Gözleri kocaman olmuş, kirpiklerini birbirine hiç dokundurmadan bana bakıyordu. 

"Kızımı gördünüz mü? Ne olur söyleyin?" dedi beni göstererek... "Bu boylarda, sanırım aynı yaştalar, bir kaç gün önce birlikte oynadıklarını görenler olmuş, o yüzden size geldim. Uzun kahverengi saçları var, üzerinde de kırmızı bir hırka... Konuşamıyor, duyamıyor. Yardım bile isteyemez, çok korkuyorum, lüfen bana yardım edin." Annem telaşlanıyor. Üzgün ve korkmuş bir insan gördüğünde kim üzülmez ki... 

Annem beni de alıyor ve hep birlikte sessiz arkadaşımı aramaya başlıyoruz. Onu bulmak için tüm gücümle bağırıyorum... Annesi şaşkın şaşkın yüzüme bakıyor. "O seni duyamaz ki, bağırmanın bir faydası yok" diyor. Olsun, duymasa da hisseder bence... Kaybolan her insan arandığını hissetmek ister...