Ben Aşkla Konuştum Nihat Gökmen

İçimde kalan son bir umut ışığını söndürdüğün günün ertesi.Hala uzak kentlerin kaldırımlarını ezmeye mahkum bıraktığın yerdeyim.Ara sokaklardan parça parça böldüğün bedenimi topluyorum.büyük bir yalnızlık ve yılgınlık içerisinde.İyi niyet kol gezmiyor şu sıralar,yerini kırık cümleler,sancılı isyanlar aldı.şimdi hangi bahaneler seni, ikna eder de getirir ya dahangi kutsal dualar,amin nidalarıyla geri döndürür bana?Yolumun üzerinden geçmezmi yolun?Artık sustum,uzun uzun özlüyorum sadece.Senden sonra neyin sırasına girdiysem ya kalmadı ya da zaman yetmedi.yani hüznün vurgun hallerini yaşıyorum en ağırından.Tamamlanamayan yanlarımla,senden geriye kalanları da kör ve sağır akşamlara bıraktım.Şimdi,öksüz bıraktığın yüreğimle ruhumun sılasında,kaybettiğim sabrımı arıyorum.Geleceksen çabuk gel,içimdeki sen ölmeden...