Bekir Işıl Parlakyıldız (Işılca)

Yaşam, umut üzerine kurulan camdan bir dünya…

Aşk; Bekir’in kaderine yazılmış bir vuslattı ve savaşmadan bu aşka ulaşamayacaktı.

Yıllar boyu sadakatle savaşacak, ruhunun karanlığını aşkıyla aydınlatacaktı... Her şeye rağmen sabırdı aşkı... 

Ne geçmişi... ne geleceği... ne umutları yön verecekti hayatına.

Dua olacak bir cümle girecekti ailem diyeceği insanlarla birlikte karanlık çökmüş öksüz ruhuna... 

 İyiyim... İyiyiz... Biz hep iyi oluruz.

Yıllarca içini kemiren kimsesizliğe, ailem diyeceği, uğruna canını vereceği insanlarda bulduğu sevgi cevap verecekti. 

Kan olmak değildi mesele... 

Mesele can olmaktı...