Aydilge Gülay Argin

İçimdeki intikam acısıyla kıvranıp duruyorum dualarım semalarda yankılanırken ihtiyar adamın

acısı içinde kör ateş şeklinde günden güne bitiriyordu. Zaman geçse de izi kalan yaralar iyileşecek

miydi,

Bir bilmecenin ortasında bir şarkının nakaratında hatırlanan acılar pişmanlıklar. Notalara

vuruyordu gözyaşlarım her tınısı ayrı hatıra ayrı pişmanlık.

Gecenin yarısı mum ışığında Allaha yakara

yakara gözyaşların eşlik etiği saatler olması gerek duaların cevap beklemesi semalarda haykıran

dualar. Yeterince yara almış büyümüştü fazlasına gerek var mıydı tek suçlu yoktu suçlular vardı.

Bazı şeyler soğuk bazı cümleler ise eksik ve bazı hayaller y arım kalmıştı

Aydilge "Akşam sessizliğinde hayal kurmak" mıydı

İntikamın gözleri buğulu muydu yoksa, Yüreği çırpına çırpına çaresiz bekleyiş miydi

Aydilge hayallerim zemheri kışa dönüştü. İhtiyar adamın duaları cevapsız kaldığı sürece zemheri

kış bahara dönüşmeyecek kalbim bağ ı behre dönüşmeyecek