Ataman Kolektif

Girmemem gereken mahzen odasına ulaşmak için göze alamayacağım hiçbir şey yoktu. Ailemi yasa boğan hüzünlü bir haberden sonra fırsatını bulup yasak odaya girmiştim. Daha önceki denemelerimde başarısız olmama rağmen artık karşımda ulaşacağım noktayı engelleyebilecek kimse yoktu. Bu benim için büyük bir fırsat gibi görünse de aslında ben zaten bunun için doğmuştum. “Kehanetin Anahtarı” bu odada açılacaktı. Kilitler bu odada sökülecekti. Mahzende bulduğum mistik ibrikler bana bir yaşayış biçimi ve hayat felsefesi sundu. Hayatımı yaşarken bazen kontrolü şifacı atalarımız ele alarak beni yönetiyorlardı. İbrikler sayesinde bazen ben onların gözünden hayatlarını izliyordum, bazen ise onlar benim gözlerimden hayatıma müdahale edebiliyorlardı… Kilitlerin açılması hayatımı istemediğim yönde etkileyerek farklı hayatları tecrübe etmeme vesile oldu. Aynı zamanda hayatımdaki hızlı değişkenliklerden ötürü oldukça sık seyahat etmem gerekiyordu. Böylece birçok yeri görme fırsatı yakaladım. Benim için içlerinde en önemli olan İstanbul’du. Çünkü orada kendimi ve hayatı öğrendim… Bakalım yeni güzergahımız neresi?