Arpa Boyu Sevgi Ataş

Hangi memleketi mesken tutup elif gibi yaşamalıyım? Elife yakışır bir duruşla, bendeki eksik olan ‘ben’i ve hatta öteki yarımı bulmanın yollarına hangi erinçle gitmeliyim? Eksik yanlarımı tamamlamak için nasıl bütünlemeliyim kendimi? Ne kadar meşakkatli ve uzun olursa olsun, zorluğuna göğüs germeli, kararlı adımlarla yola revan olmalıyım. Elbette kolay değil çıkacağım yol! Taş mı, toprak mı, boran mı, fırtına mı bilinmez!
...
Şamar atılmıştı suratıma sanki! Tepemden bir balyoz yemiş gibiydim. Bardağı elinden düşüren çocuk, öğretmeninden disiplin cezası almış öğrenci, ev sahibine küstahlık yapan misafir... Boşuna yola çıkmaya, arpanın hesabını yapmaya kalkma! Arpa bile boyunu aştı. İçsel yolculuğa çıkmaya kalkma! Kırk fırın ekmek yemen, hatta bir kırk yıl daha bu uğurda yol yürümen gerek, insan olmaya.

Hayfa ki, ben deli olmaya bile bir arpa boyu yol alamadım.