Anlatıbilim Ana Dili Eğitiminde Öyküler Sezgin Demir

Anlatılar geçmişten günümüze bireyin kendisini kuşatan kozmos ile ilişkisel yolculuğunda her türlü devinimi sergilediği metinlerdir. Antropolojik olarak kültürel mirasın yansıması olan bu türden metinler hem sözlü hem de yazılı kültürde vaz geçilmez türler olarak karşımıza çıkmaktadır. Üstelik bireye diakronik düzlemde anakroni imkânı sunmakta, bu yönüyle çizgisel nesnel gerçeklikten zamansal kırılmaları mümkün kılmakta, ontolojik mücadelesinde bireye olasılıkların sınırlarını ortadan kaldırma fırsatını vermektedir. Linguistik açıdan bir durum sözcesinin bir edim sözcesiyle bir başka durum sözcesine dönüşmesi şeklinde formüle edilebilecek olan anlatılar; romanlar, öyküler, masallar, efsaneler gibi yazınsal metinleri kapsadığı gibi sinema, dizi, reklam ve hatta plastik göstergelerden oluşan resimler, fotoğraflar gibi farklı dizgesel ürünleri de içermektedir. Elinizde tuttuğunuz bu kitap bu türden metinlerin anlamsal katmanlarını somut düzlemden soyut devingen anlamsal yapıya doğru bir tür anlamlandırma sürecine yönelik deneysel okumalarına yönelik bir rehber niteliğindedir. Özellikle söylemsel düzeydeki figüratif unsurlardan, anlatısal düzeydeki eyleyenler üzerinden şekillenen anlatısal izlenceye ve bu iki katmandan elde edilen yapısal unsurlardan hareketle semiotik dörtgen yardımıyla metnin devingen ve bir o kadar da soyut anlamsal ağlarına ulaşılması mümkün olacaktır. Anlatıları aşırı yorumlara kaçan okumalardan soyutlayan bir alımlama süreci de olasıdır. Kitapta kuramsal bilgilerin yansıtıldığı ilk iki bölümden sonra, örnek anlatı çözümlemeleri ile deneysel okumaların somutlaştırılması hedeflenmektedir.