Modern tıp hukukunda hastanın iradesi en belirleyici kuraldır. Bu kuralın bazı hukuki istisnaları olsa bile, tıp hukukunun her alanında bu kural geçerlidir. Özellikle yaşlı veya ağır hastalar, başta tıbbi sebepler olmak üzere çok etkenden dolayı her zaman farklı koşullara ve farklı sağlık durumları içindeki konumlarını ilişkin yapılabilecek veya yapılmaması arzulanan ya da yapılmasına devam edilmesi istenmeyen tıbbi müdahaleler konusunda isteklerini ifade imkânı bulamazlar. Tıp teknolojisindeki yeni gelişmeler ilaç, yöntem ve diğer teknik imkânların artışıyla yaşamının süresini uzatmakta iseler de, bu müdahalelerin aynı zamanda yaşam kalitesini kötüleştirdiği, hastanın mevcut durumunu sağlıklı olarak sürdürme imkânını kısıtladığı, hasta ve yakınlarını ümitsizce uzun yıllar belirsizlik durumu içinde bıraktığı, insan onuruna yakışır bir yaşamı sunmadığı da sıklıkla rastlanan bir gerçektir.