Ah Müzeyyen

Her aşkın bir şarkısı vardır. Her şarkınında bir hikayesi. Yani; demem o ki vardır şarkıların bir bildiği.

Ne demişti Müzeyyen: "Şarkılar Seni Söyler"

Şarkılar eşliğinde aşka yolculuğa varım diyenler:

Terk edilip, "Seni Ben Ellerin Olsun Diye mi Sevdim" diye haykıranlar
Terk edip, "Git, Git, Gitme Dur Ne olursun diye iç geçirenler
Ne yani cefasını ben çektim, şimdi sefasını başkası mı çekecek? düşüncesiyle "O masal günü gelinceye kadar susanlar!"
An be an sevgilisini ya da platoniğini sosyal medya hesaplarından takip edip "Gün ağarınca boynu bükülenler"
Yıllarca birliktelik yaşayıp "Ne zaman evleneceğiz biz" sorusuyla "Bedeni altüst sarhoş başı dönenler"
Aşkından Leyla, Mecnun olup "Nefes bile Almadan" sevenler
İşte bu kitabın her bir sayfasında dibine kadar aşk var. An gelecek sizi bir şarkıyla geçmişe gönderecek an gelecek sizi mutlu sona ulaşmanız için perçinleyecek. Hangimiz bir şarkıda; "Aşk"ı affetmedik? Hangimiz bir şarkıdan aldığımız güçle "Aşkı terk etmedik ve hangimiz şarkılarla "Aşka" şerefe demedik? Biz sustuk Sezen, Yıldız, Müzeyyen... Konuşmadı mı?

Sevdik, sövdük, delirdik, delirttik. Şimdi kurun masanızı. açın ustaları, karıştırın sayfaları. Bakalım sizin hikayeniz hangi şarkı, hangi satır? O vakit giyilsin pijamalar, yakılsın mumlar çünkü durum bunu gerektirir?

"Çok özlenir bazı şeyler. Böyle için akar ya bazen kalbini de çarpar aynı anda işte o duygu çok özlenir mesela. Ya da hiç ummadığın anda eline kenetlenen diğer bir elin sıcaklığı. Çok özlenir giydiğin pijamaya atılacak bir kahkaha, şirin terliklerini göstereceğin biri çok özlenir mesela..."