Adı Yok Renklerimin

Hemen hemen her gece deli gibi içtim, dağıttım, günah işledim, dibe battım. Her günahımla biraz daha dibe battım, biraz daha, biraz daha... Her dibe batmamda yeni zaferler kazandım. Her yeni zaferim beni biraz daha batırdı. Her sabah kahraman olarak uyandım yanımdaki adama tiksintiyle bakarak. Herkes aynıydı gözümde, kadınlar, erkekler, çocuklar, yaşlılar... Herkes aynıydı ve kimse değerli değildi! Onların değersizliğini bu şekilde kabul ediyor, bu şekilde kabul ettiriyordum. Üzerinden çok uzun yıllar geçmiş olsa bile hala erkeklerin, kadınları cinsel meta olarak görmekten vazgeçmedikleri dünyada ben, onları cinsel meta olarak görüyordum. Bir hastalığa kapılmış gidiyordum belki de. Bir nemfomandım ve vücudumda hâsıl olan uyarıların tutsağıydım. Erkekler kullanılan bir eşya olmuştu artık benim için. Her gece tek bir amacım vardı: Bir erkekle yatmak!